gisteren en vandaag bij ons kleintje geweest. ze is eigenlijk al heel lang geen kleintje meer, maar wij bleven dat altijd liefdevol zeggen (hoewel ik er soms best een hekel aan had :-)). heb veel met haar gesproken.... omdat ik jou eigenlijk nodig had. ik mis je nu even weer meer. ik heb veel vriendinnetjes, hier en daar een goeie vriend, maar niemand die deelt met mij wat ik met jou deelde. en suus doet zo haar best dat op te vangen. wat helemaal niet hoeft, maar het is wel heel erg fijn dat zij mijn zusje is. zij weet als geen ander wat me bezig houdt.
zoals het afscheid van eric. het is vreemd gedag te moeten zeggen tegen iemand waarvan je weet dat hij veel om je geeft en waar jij ook veel om geeft. alleen maar omdat er kilometers tussen zitten. ik kan het heel slecht loslaten, de ironie en het schrijnende ervan gaan tegen mijn gevoel van eerlijkheid in. vrijdagavond lag robin naast mij, we lagen nog ff lekker samen te kletsen. plots zei ze, jij hebt ook geen geluk in de liefde... en dat is ook zo.
mama, hoe kan ik jou loslaten als datgene wat en wie ik ben nog steeds zo verschrikkelijk gevormd wordt door wat wij de laatste jaren samen waren? soms denk ik wel eens, het leven is niet zo mooi meer zonder jou. het is onzin, ik moet ook alleen verder kunnen. ik, jouw dochter die al zo vroeg zelfstandig was, die altijd sterk was, die precies wist wat ze wilde, die geen confrontatie uit de weg ging, die oplossingen bedacht voor elk probleem.... in de eenzaamheid van de zondagavond lijkt dat alles zo ver weg. ik mis je mam.... kus van je eerste
(please no comments to this blog, thank you!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten