eerlijk zijn

ik ben een sucker voor eerlijkheid. naar andere mensen toe, maar ook naar mezelf. zo ben ik niet altijd geweest. in mijn huwelijk met de vader van robin verzon ik nogal eens wat. alleen maar om de woede-aanvallen te vermijden. ik was toen ook lange tijd niet eerlijk ten opzichte van mezelf. ik leefde maar door, zonder te zijn wie ik nou echt was. na dat huwelijk ben ik 180 graden omgedraaid. ik heb zelden meer gelogen. hier en daar een leugentje om bestwil. maar mijn 2e partner heeft mijn volledige eerlijkheid gekregen en ik ben in de loop van die jaren ontzettend naar mezelf gegroeid.
nu betrap ik mezelf erop dat ik de laatste weken mezelf een beetje voor de gek hou. ik wil zo graag sterk zijn en doorzetten. maar het valt me gewoon zwaar. alle gebeurtenissen van de afgelopen periode, zeg anderhalf jaar, zijn me niet in de koude kleren gaan zitten. en ik heb er last van. ik geef t toe, het gaat niet zo goed. vandaar dat ik gisteren een migraine aanval heb gehad. eigenlijk was dat de sirene die je aanzet tot nadenken. narrow it down, dat is dan altijd wat helpt bij mij. dat heb ik gedaan gisteravond. het zijn de onzekerheden... ik moet iedere keer opnieuw bepalen waar ik aan toe ben.
nu zou je denken dat de oplossing zou zijn om de onzekerheden weg te nemen. maar ik wil het anders. ik wil mezelf dwingen niet afhankelijk te zijn van controle. gewoon laid-back afwachten wat het leven je geeft. dealen met alles wat er op je pad komt op t moment dat het er is en niet eerder of later. want als je nl niks leert van je leven, dan leef je voor niets....