na alles wat ik heb 'verloren' in de afgelopen anderhalf jaar moet ik nu mijn dierbaarste bezit loslaten... mijn dochter heeft besloten bij haar vader te willen wonen....
ik snap natuurlijk wel waarom dat is. daar is geen moeder die altijd weet wat er in je omgaat, die altijd doorheeft hoe je in elkaar steekt en die altijd een oogje in het zeil houdt. daar is vrijheid, blijheid....
ik zie heus wel dat ze het juk van moederliefde af wil gooien...
maar ik kan met geen woord de pijn omschrijven die het doet.
11 opmerkingen:
Moeilijk.... heel veel sterkte en een dikke knuf voor je!
xoxo
Jeetje... kan me voorstellen dat dit moeilijk voor je is....
Sterkte!!
Dikke kus
Ik kan me voorstellen dat dit zo moeilijk voor je is...
Heel veel sterkte!
xoxo,
Ylona
Ik weet bijna niet wat ik zeggen moet, zo'n moeilijke situatie, veel sterkte meis! Kop op, wat een rotwoorden eigenlijk....
liefs Dora
Jeetje Nicky, vind het zo ellendig voor je dat de negatieve stroom maar niet ophoudt.
En je beschrijft het zo dapper begripvol naar je dochter toe, terwijl jij de pijn voelt. Ik was eens die dochter, deed na de scheiding mijn vader veel emotionele pijn. Nog altijd heb ik daar zo'n spijt van en daar heb ik mee moeten leren leven. Gelukkig was mijn vader ook zo begripvol en hebben we nu ik volwassen ben weer de relatie kunnen herstellen.
Ik wens met heel mijn hart dat de tijd ook jouw wonden weer kan helen.
Liefs, Floortje
Oh, wat erg voor je... ik schrik ervan... zelf heb je het waarschijnlijk wel zien aankomen, maar toch. Ook hier zul je weer een weg in moeten vinden, je gevoelens een plek moeten geven. Sterkte meid!
Daniëlle
Tjee, het lijkt wel of er alleen maar slechte dingen jou overkomen. Ik hoop dat er toch iets positiefs uitkomt bij de verhuis van je dochter. Dat ze dan beseft hoe belangrijk de band tussen een moeder en een dochter is. En dat ondanks ze niet bij je in huis woont de band hecht blijft. Het valt zoiezo niet voor een moeder mee om d'r kind los te laten. Sterkte hiermee.
Tjeetje wat moeilijk zal dat zijn zeg!
Sterkte!
O meid; wanneer houdt het toch eens op en kun jij weer eens gewoon lekker blij zijn en genieten van alles om je heen!
Geweldig dat je er begrip voor hebt; eens zal ze zich realiseren wat een wereldmoeder ze heeft, maar daarvoor moet ze eerst afstand kunnen nemen en de navelstreng door moeten snijden. Heus; je raakt haar niet kwijt, integendeel!
Maar o wat kan ik mij je pijn voorstellen!
Diep zuchten, schouders eronder en verder met je EIGEN leven!
En van mij komt weer even een blaasje....pfffff
Liefs,
Jolanda
Jeetje Nicky, dit moet pijn doen. Zoveel liefs...Rozella
Ik zit sprakeloos je berichtje te lezen......meid wat verschrikkelijk moet dit zijn, ik kan me die pijn volgens mij onmogelijk indenken, ook al probeer ik te voelen wat jij voelt. Ik wens je heel veel sterkte maar ik weet zeker dat je moeder je de kracht zal geven om hier door heen te komen, ook al kan je haar niet meer zien.
Liefs Angelique
Een reactie posten